Implant to tytanowy element ,który umieszcza się w kości szczęki, zastępujac utracony korzeń zęba.  Po  okresie wgojenia odbudowuje się na nim koronę zęba.

Po kliknięciu możecie zobaczyć Państwo animację firmy Camlog Biotechnologies AG ilustrującą odpowiedź: link

Postępowaniem sprawdzonym i standardowym jest odczekanie po założeniu implantu, od 3 miesięcy w żuchwie czyli szczęce dolnej, do 6 miesięcy w szczęce górnej. W tym czasie dochodzi do połączenia tkanki kostnej z tytanową powierzchnią implantu. Zjawisko to nosi nazwę osseointegracji. Jednak decyzja, kiedy można założyć koronę, jest zawsze podejmowana indywidualnie.

W marcu 2012 r. zostal wprowadzony na polski rynek zupełnie nowy typ implantu, tzw. implant beleczkowy / Trabecular Implant/. Ma on unikalną budowę, dzięki której znacznie szybciej kość wrasta w strukturę implantu. Pozwala to na obciążenie implantu koroną już po 3-4 tygodniach. Zawsze jednak o możliwości zastosowania tego implantu decyduje lekarz w trakcie konsultacji, posiadając odpowiednie diagnostyczne badania RTG /tomografia stożkowa/.

Metod na uzupełnienie brakujacego pojedynczego zęba jest kilka.
Po pierwsze – można zrobić mini protezkę, wyjmowaną, która nie dla każdego jest rozwiązaniem  komfortowym. Można także wykonać most szlifując 2 sąsiadujące zęby. Jednak w takim wypadku niszczymy zdrowe zęby, aby wykonać na nich korony i zamontować pomiędzy nimi brakujący ząb.

Można także założyć implant. Należy wiedzieć, ze w czasie urazu uszkodzeniu ulega często nie tylko ząb, ale także otaczająca go kość. I wtedy konieczny może być  zabieg regeneracji tkanki kostnej. Na czas wgajania implantu i zregenerowania kości, można założyć tzw. most Maryland, czyli koronę z odpowiednimi zaczepami, przyklejanymi dozębów sąsiednich, bez konieczności niszczenia ich struktury.

Zdjęcie pantomograficzne jest badaniem orientacyjnym. Na jego podstawie można dowiedzieć się ilu zębów  brakuje, oraz ogólnie określić stan szczęk. Nie można na jego podstawie wypowiedzieć się jednoznacznie, czy w danym miejscu można założyć implant.

Badaniem, które obecnie powinno być wykonywane celem dokladnej oceny możliwości implantacji, zaplanowania ilości implantów i ewentualnych zabiegów korekcyjnych, jest komputerowa tomografia stożkowa /CBCT/. Jest to badanie trójwymiarowe, dzięki któremu możemy wykonać wirtualny zabieg implantacji, dowiedzieć się, ile kości znajduje się w danym miejscu, jakich rozmiarów implant bedzie najwłaściwszy, a także określić ewentualne przeszkody anatomiczne.

W przypadkach braków zębów bocznych w szczęce oraz tzw. nisko schodzącej zatoki, ratunkiem jest wykonanie zabiegu podniesienia dna zatoki szczękowej. W metodzie tej dochodzi do regeneracji kości nawet o 1,5 cm, dzięki czemu stwarza się warunki do założenia implantów. Obecnie istnieje metoda /tzw. technika pierścieniowa/, dzięki której implanty można zakładać razem z zabiegiem regeneracji nawet w bardzo słabych warunkach anatomicznych, przy dużych zanikach kości.

Oczywiście ! W przypadkach  znacznych zaników kości, szczególnie w szczęce dolnej, utrzymanie protezy jest bardzo trudne. W takich sytuacjach istnieją 2 sposoby na poprawienie stabilności protez.

Pierwszy to założenie 2 implantów , mniej więcej na poziomie kłów i po wgojeniu przykręcenie 2 elementów zatrzaskowych /tzw. łączniki kulkowe lub locatory/.

Drugi element stabilizujący wprowadza się do protezy. Dzięki temu proteza staje się stabilna.

Innym  sposobem na rozwiazanie tego problemu jest założenie 4 implantów, po 2 na poziomie siekaczy i przedtrzonowcow. Po okresie wgojenia można do tych implantów na stałe przykrecić protezo-most. Jest to wtedy uzupelnienie nie wyjmowane, bardzo stabilne, dzięki któremu pacjent odzyskuje pełen komfort jedzenia i uśmiechu.

Nawet lepiej, bo nie bolą.
Implantacja nakłada jednak szczególne obowiązki na Pacjenta. Higiena przy implantach powinna być niezwykle staranna..
Dokładne mycie zębów, nitkowanie przestrzeni międzyzębowych /międzyimplantowych/ powinny być bardzo dokładne.

Przynajmniej raz w roku  należy zgłaszać się na kontrolne wizyty implantologiczne i stosować do zaleceń lekarza. Konieczne są także zabiegi higienizacyjne, jak zdejmowanie płytki nazębnej i kamienia oraz dbanie, aby pozostałe zęby były wyleczone.

Generalnie przyjmuje się, że implanty są uzupełnieniem dożywotnim. Oczywiście, pod pewnymi warunkami. Przede wszystkim – odpowiedni stan zdrowia, prawidłowa higiena, okresowe kontrole – to podstawa. Jednak nikt nie wie, czym może zaskoczyć natura. I z przypadkami powikłań / chociaż bardzo rzadkimi, w granicach 1%/ należy się  liczyć. Istotne jest jednak, aby pacjent zgłaszał się jak najszybciej do lekarza, kiedy zauważy jakiś problem.

W takim przypadku pierwszą czynnością jest wykonanie dokładnej diagnostyki. Można wtedy określić zakres brakującej kości, rodzaj zabiegu regeneracji oraz moment, kiedy można będzie założyć implant. Przy niewielkich brakach kości można założyć implant jednocześnie z zabiegiem regeneracji, przy większych ubytkach postępowanie jest dwuetapowe – najpierw regeneracja, potem implantacja.

Nie. Zabiegi implantacji wykonywane są najczęściej w znieczuleniu miejscowym i jest to wystarczające. W czasie zabiegu pacjent nie odczuwa żadnego bólu. Czasami, podczas rozleglejszych zabiegów, zakladania większej ilości implantów w obu szczękach, lub wykonywania rozległych zabiegów regeneracji kości, kiedy czas trwania zabiegu jest długi /2-3 godz/ i wymagałby podania bardzo dużej ilości znieczulenia miejscowego,  przeprowadza się je w sedacji /częściej/ lub znieczuleniu ogólnym /rzadko/.

Paradontoza nie jest przeciwwskazaniem do zakładania implantów. Pamiętać jednak należy, że zęby własne muszą być wyleczone, tak samo jak usunięte wszelkie stany zapalne w jamie ustnej. Również kontrole implantologiczne u osób z paradontozą powinny być częstsze.

Natychmiastowa implantacja polega na założeniu implantu bezpośrednio po usunięciu zęba. Aby była ona możliwa – musi być spełnionych kilka warunków.
Po pierwsze – po usunięciu zęba ilość kości musi być na tyle wystarczająca  aby można było założyć implant w prawidłowej, zaplanowanej wcześniej, pozycji.
Po drugie – musi być zachowana odpowiedna jakość tkanek miękkich /tzw. szeroki biotyp/.
Po trzecie – prawie zawsze w przypadkach implantacji natychmiastowych konieczna jest regeneracja miejsca wokół założonego implantu, za pomocą tzw. materiału kościozastępczego.
Po czwarte – zabiegi natychmiastowej implantacji powinni wykonywać lekarze z odpowiednim doświadczeniem, posiadający umiejętności i wiedzę w zakresie regeneracji kości i tkanek miękkich.

Natychmiastowa odbudowa polega na założeniu uzupełnienia protetycznego

/najczęściej pojedynczej korony w strefie estetycznej/ bezpośrednio po założeniu implantu.
I tu również musi być spełnionych kilka podstawowych warunków.
Po pierwsze – tzw. pierwotna stabilizacja implantu, czyli odpowiednie zakotwiczenie implantu w kości bezpośrednio po jego wkręceniu.
Po drugie – korona natychmiastowa jest koroną tymczasową i nie może być traktowana jako docelowa.
Po trzecie – należy pamiętać, że w ciągu 6 tygodni po założeniu implantu i wykonaniu korony natychmiastowej nie wolno nagryzać na tę koronę twardymi pokarmami.
Po czwarte – ze względu na szczególne warunki, jakie muszą być spełnione, aby założyć koronę natychmastową – leczenie to powinien przeprowadzać doświadczony i przeszkolony lekarz.

Nie. Jednak palacze znajdują sie w grupie podwyższonego ryzyka. Spowodowane jest to szybszym i częstszym odkładaniem sie płytki bakteryjnej i kamienia.

Dlatego wizyty kontrolne u osob palących powinny odbywać się co  3 miesiące, ze szczególnym uwzględnieniem kontroli higieny jamy ustnej.

Bezpośrednio po zabiegu oraz w okresie gojenia tkanek powinno ograniczyć sie palenie do minimum.

Można też znacznie poprawić stan jamy ustnej oraz zapewnić większe bezpieczeństwo swoim zębów i implantom – rzucić palenie

Warunkiem wykonania skutecznej implantacji jest ukończenie tzw. wzrostukostnego. U kobiet jest to wiek ok. 17 lat, u mężczyzn 18. Nie zalecanesa wcześniejsze zabiegi implantacji, bowiem założony implant nieprzemieszcza sie wraz z rosnąca szczeka /a tak sie dzieje z zębami/.

Natomiast nie ma górnej granicy wiekowej do implantacji. Ważne sa tuprzede wszystkim odpowiednie warunki anatomiczne, stan zdrowia orazmotywacja i zrozumienie przez pacjenta planowanego leczenia.Najstarsza pacjentka, u której w naszym Centrum zakładaliśmy implanty,miała 87 lat. Po 6 latach nadal cieszy sie dobrym zdrowiem oraz bardzodobrze funkcjonującym mostem na implantach.

Tak. Jednak należy pamiętać o odpowiednim przygotowaniu przed zabiegiem.Po pierwsze – pacjent musi wziąć te leki, ktore codziennie przyjmuje.

Po drugie – przed zabiegiem musi byc podana osłona antybiotykowa.Wreszcie po trzecie -po zabiegu musi byc szczególnie przestrzegana bardzostaranna higiena jamy ustnej. Jesli ten warunki bedą spełnione – proces leczenia bedzie przebiegać bezpowikłań.

Oczywiście, jednak odpowiedz na to pytanie uzależniona jest od rozleglości zabiegu. Kiedy zastaje założony  1 implant przy dobrych warunkach anatomicznych – wystarczy wstrzymać sie od wysiłku fizycznego przez ok. 7 dni. Jednak kiedy przeprowadza sie implantacje z regeneracja tkanek, z przeszczepami kostnymi , wtedy okres bez uprawiania sportu może się wydłużyć nawet do kilku tygodni.

Jednak jest to uzależnione przede wszystkim od rozleglości zabiegu, a decyzje co do powrotu do uprawiania ćwiczeń fizycznych są podejmowane indywidualnie.

Tak, może się zdarzyć, ze wokół korony założonej na implancie powstanie zapalenie. Najczęściej jest to spowodowane nieodpowiednia higiena jamy ustnej. Złe szczotkowanie, nieużywanie nici dentystycznej prowadzi do odkładania się płytki bakteryjnej wokół korony, następuje zapalenie tkanek miękkich, które może przejść na kość w której znajduje się implant. Kość taka ulega zanikowi, a konsekwencja tego może być wypadniecie implantu.

Dlatego tak bardzo ważne są prawidłowe czyszczenie zębów i okresowe kontrole z jednoczesnymi zabiegami higienizacyjnymi (skaling, piaskowanie itp).
Drugim po złej higienie czynnikiem wpływającym na pojawianie sie problemów przy implantach jest zakładanie implantów w nieprawidłowym położeniu (miejsce i kierunek).

Dlatego tak bardzo ważne są  odpowiednia diagnostyka i zaplanowanie całego procesu, od implantacji, aż do wykonania odbudowy protetycznej. Według zaleceń Europejskiego Towarzystwa Osseointegracji (EAO) obecnie jedynym prawidłowym postępowaniem diagnostycznym w przypadku planowania implantacji jest wykonanie tomografii stożkowej lub spiralnej.
Przeciwdziałaniem powstawaniu zapaleniom przy implantach są także odpowiednie techniki implantoprotetyczne, dzięki którym  można zminimalizować pojawianie sie stanów zapalnych.

Stany zapalne wokół implantów można i należy leczyć. Nie są to procedury łatwe i powinny je wykonywać osoby z odpowiednim doświadczeniem i kwalifikacjami.

Prawidłowe zaplanowanie odbudowy zębów na bazie implantów wymaga odpowiedniej diagnostyki. Pamiętajmy, że popularny Pantomogram jest zdjęciem płaskim, natomiast zarówno kość jak i implant to struktury przestrzenne. Na pantomogramie nie można ocenić grubości tkanki kostnej, nie można zaplanować odpowiedniej wielkości implantu. Nie można wreszcie dokładnie ustalić przebiegu struktur anatomicznych bardzo ważnych podczas implantacji – zatoki szczękowej i nerwu zębodołowego dolnego.

Dlatego też zgodnie z decyzją Europejskiego Towarzystwa Osseointeracji (EAO) badanie za pomocą tomografii komputerowej (badanie CT) jest obecnie jedynym, na podstawie którego można w prawidłowy sposób zaplanować leczenie implantologiczne. W przypadku zastosowania tzw. stożkowej tomografii komputerowej ilość promieniowania jest podobna jak przy wykonywaniu konwencjonalnego badania pantomograficznego. Dzięki zaplanowaniu leczenia implantologicznego za pomocą tomografii komputerowej minimalizuje się ryzyko wystąpienia powikłań, samo leczenie staje się bezpieczniejsze i bardziej przewidywalne.

Dlatego też badanie CT stało się standardem diagnostycznym koniecznym przed zabiegiem implantacji. Lekarz otrzymując badanie CT może dowolnie obracać obraz szczęk widząc wszystkie struktury w trójwymiarze (obraz 3D). Dzięki temu widzi znacznie więcej co może uchronić pacjenta przed przykrymi niespodziankami podczas zabiegu.

Poniżej przedstawiamy przykład Pantomogramu oraz zaledwie kilka zrzutów ekranu z badania CT.

Pantomogram – brak możliwości prawidłowego zaplanowania miejsc implantacji.

Zaplanowanie miejsc implantacji oraz wybór implantów o odpowiedniej wielkości na podstawie badania tomografii komputerowej stożkowej.

Decyzje o tym, kiedy po usunięciu zęba można założyć implanty, podejmuje zawsze lekarz podczas  wizyty konsultacyjnej. Jeżeli ząb jest usuwany z powodu istniejącego stanu zapalnego , wtedy należy odczekać ok. 6 – 10 tyg. Często po usunięciu zęba, aby przygotować odpowiednio miejsce pod implantacje , wykonuje się zabiegi regeneracyjne w miejscu po usunietym zębie.

W pewnych wypadkach można także założyć implant bezpośrednio po usunięciu zęba. Jednak decyzja co do sposobu postępowania jest podejmowana zawsze indywidualnie.

W tej sprawie są 3 szkoły : pierwsza mówi o możliwości łączenia prac protetyczńych na implantach z zębami własnymi „żywymi” /czyli nie leczonymi kanałowo/. Druga szkoła poleca łączenie koron na implantach  z zębami leczonymi kanałowo. Wreszcie trzecia szkoła mówi o nie łączeniu implantów i zębów własnych.

W naszym Centrum stosujemy te trzecia zasadę – nie łączymy zębów własnych i implantów. Głównym powodem jest inne połączenie zębów i implantów z kością. Inne  to m.in. możliwość powstawania wtórnej próchnicy przy zębach własnych / w przypadku implantów taka sytuacja nie ma miejsca/.

W przypadku wady zgryzu najpierw należy skontaktować sie z ortodontą i podjąć odpowiednie leczenie. Implanty można zakładać dopiero po zakończonym leczeniu ortodontycznym , czyli prawidłowym ustawieniu zębów. Należy wiedzieć, ze podczas leczenia ortodontycznego zęby własne sa przestawiane , natomiast takich właściwości nie maja implanty.

Raz założone pozostają na swoim miejscu. Dlatego tez implantacje powinny byc przeprowadzane po ustawieniu zębów, lecz przed zdjęciem aparatu ortodontycznego.

Zabiegi implantacji przeprowadzane z regeneracja tkanek wiążą się w większości przypadków z koniecznością wykonywania korekty na tkankach miękkich. A wtedy zawsze dochodzi do obrzmienia powłok twarzy w okolicy przeprowadzonego zabiegu. Mogą rownież pojawiać sie krwiaki  / czyli popularnie mówiąc siniaki/.

Największe obrzmienie tkanek występuje zazwyczaj w 2-ej dobie po zabiegu. Dlatego też zawczasu powinno sie pomyśleć o zabezpieczeniu 3-4 dni wolnych po zabiegu.

Zabiegi takie kwalifikują do wydania pacjentowi zwolnienia L-4.  Placówka, w której wykonywane jest tego typu leczenie, powinny mieć możliwość wystawiania zwolnień.

Możliwość noszenia protezy ruchomej bezpośrednio po założeniu implantów jest rozpatrywana zawsze indywidualnie. Jeśli jednak lekarz pozwoli na używanie protezy bezpośrednio po założeniu implantów – musi być ona zawsze skorygowana w tych miejscach.

Często też /o ile warunki anatomiczne na to pozwalają/ zakłada sie implanty tymczasowe, na których można częściowo oprzeć protezę i tym samym odciążyć miejsca operowane. Po zdjęciu szwów / ok. 2 tyg/ proteza powinna byc ponownie podścielona, celem dopasowania do nowych warunków.

Bezpłatowa metoda implantacji jest to zabieg polegający na założeniu implantu bez nacinania tkanek /bez wytwarzania płata/.  Najczęściej stosuje się ją w przypadkach tzw. implantacji natychmiastowych , czyli zakładaniu implantów bezpośrednio po usunięciu zębów.

Innym przykładem metody bezpłatowej jest wykonanie otworu pod implant, a następnie założenie implantu bezpośrednio przez tkanki miękkie / czyli znowu bez nacinania płata tkankowego/. Jednak tego typu zabiegi możliwe są tylko po bardzo dokładnym przygotowaniu, czyli wykonaniu odpowiedniej diagnostyki.

W tym przypadku metodą najpewniejszą jest wykonanie stożkowej tomografii komputerowej z jednoczesną symulacją zabiegu. Wirtualne „założenie” implantu pozwala przygotowanie szablonu chirurgicznego, za pomocą którego informacje z badania tomografii zostają dokładnie przeniesione na pole operacyjne.

Dzięki temu zapewnione jest powodzenie samego zabiegu jak i dalszego leczenia. Należy jednak pamiętać, że zabiegi bezpłatowe możliwe są do wykonania przy odpowiedniej ilości tkanki kostnej. W przypadku konieczności wykonywania regeneracji tkanek założenie implantu przeprowadza się w sposób tradycyjny, z nacięciem tkanek i odsłonięciem pola operacyjnego.

„Przestawienie nerwu w zuchwie”, czyli fachowo transpozycję nerwu zębodołowego dolnego wykonuje się bardzo rzadko. W części bocznej  dolnej  szczęki dość często występuje brak odpowiedniej ilości kości, aby można było założyć implant.  W takich wypadkach należy dążyć przede wszystkim do uzyskania prawidłowego poziomu kości, czyli przeprowadzić zabieg regeneracji.

Wtedy odtwarzane są prawidłowe warunki anatomiczne, a korona , czyli odbudowany ząb, ma prawidłowy kształt i wielkość.Istnieją również takie sytuacje, kiedy cała kośc żuchwy jest bardzo niska, Dotyczy to głównie bezzębia. Wtedy wystarczy założyć implanty przed ujściami nerwów /np. w systemie All-on-4/ i wykonać protezo-most, przykręcany na stałe. Sytuacje, kiedy jest wysoko położony nerw, przy prawidłowej wielkości kości, są bardzo rzadkie /ok. 1-2 % przypadków/.

Wtedy, po wykonaniu bardzo dokładnej diagnostyki – tomografii komputerowej  i ocenie położenia kanału nerwu, wykonuje się zabieg. Polega on na  wycięciu fragmentu kości na poziomie nerwu, wyjęciu go z kanału kostnego, a po założeniu implantu – ponownym umieszczeniu w kanale kostnym, jednak już w nieco innej pozycji /w jego poprzednim miejscu znajduje się implant/.

Należy wiedzieć, że po takim zabiegu może wystąpić brak czucia w okolicy wargi dolnej po stronie operowanej, utrzymujący się nawet do kilku miesięcy.Zabiegi transpozycji nerwu mogą  być wykonywane tylko przez bardzo doświadczonych chirurgów, dysponujących odpowiednią wiedzą oraz specjalistycznym instrumentarium

Po pierwsze – nie można wybierać, która metoda jest bezpieczniejsza, ponieważ obydwiesą bezpieczne, a wybór jest uzależniony od wielkości tkanki kostnej w miejscu planowanejimplantacji. „Podniesienie zatoki” , które prawidłowo nazywa się „podniesieniem dna zatokiszczękowej” polega na odpreparowaniu błony śluzowej, która wyściela zatokę i stworzeniumiejsca dla wykonania regeneracji kości, czyli założenia materiału przeszczepowego, wktóry wprowadzony zostanie implant.

Wybór metody – „zamkniętej” lub „otwartej” zależy od wysokości tkanki kostnej w miejscuimplantacji. Jeśli zatokę chcemy podnieść nie więcej niż 3 mm – wtedy można wykonaćpodniesienie zatoki „zamknięte”. Jeśli jednak konieczne jest podniesienie zatoki powyżej 4mm – należy wykonać podniesienie „otwarte”.

Wtedy bowiem jest możliwośćodpreparowania błony śluzowej na większej przestrzeni i materiał regeneracyjny możnaułożyć nawet na wysokość 1,5 cm, co jest absolutnie wystarczające do założenia implantu.

W przypadku małej ilości tkanki kostnej, kiedy nie można uzyskać pierwotnej stabilizacjiimplantu, leczenie przeprowadza się najczęściej dwuetapowo – najpierw samopodniesienie zatoki, czyli wprowadzenie materiału do regeneracji, a następnie po ok. 6mies. założenie implantów.Istnieje jednak możliwość założenia natychmiast implantów nawet w przypadku bardzoniskiej kości . Stosuje się wtedy tzw. technikę pierścieniową /ring technique/, którapozwala na uzyskanie stabilności implantu natychmiast po założeniu.

Poniżej przykład takiego zabiegu:

Bardzo cienka kość a poziomie zatoki szczękowej

Planowanie implantu – widać, że jego większa część będzie znajdować si e wświetle zatoki

Implant założony jednocześnie z przeszczepem – bloczkiem kostnym.Szeroka śruba służy do stabilizacji implantu i bloczka.

Prawidłowe są wersje pierwsza i druga. Pozostawienie bez uzupełnienia zęba koroną spowoduje jeszcze większe wysunięcie się zęba przeciwstawnego /tzw. objaw Godona/ i może doprowadzić do jego utraty.
W przypadku mostu musimy pamiętać, że należy oszlifować /czyli de facto częściowo zniszczyć/ dwa sąsiadujące z brakującą szóstką zęby.

Implant byłby tu rozwiązaniem zdecydowanie najkorzystniejszym. Należy tylko pamiętać o konieczności wykonania dokładnej diagnostyki /tomografia stożkowa/ przed zabiegiem ponieważ na tym poziomie przebiega kanał nerwu.

Brak zębów dolnych bocznych. Widoczne wysunięcie zębów górnych.

 Zaplanowanie implantów za pomocą stożkowej tomografii komputerowej

Rtg po założeniu implantów

Taki list dostałem 2 miesiące temu. Nie było innego wyjścia, tylko szybko wziąć się do roboty. Dzięki implantom beleczkowym mogłem w ciągu 4 tygodni zakończyć leczenie u pani Magdy. Poniższe zdjęcia prezentują krok po kroku cały proces.

złamana czwórka górna

rtg potwierdzające, że ząb nadaje się tylko do usunięcia

implant zakładany bezpośrednio po usunięciu zęba

implant założony, widoczny transfer do pobrania wycisku pod koronę

korona tymczasowa założona po 3 godzinach

bardzo dobry kształt dziąsła po 4 tygodniach od założenia implantu

łącznik cyrkonowy przykręcony do implantu

korona pełnoceramiczna założona 4 tygodnie po implantacji, zakończenie leczenia

Uzupełnianie braków zębowych u osób starszych często stanowi wyzwanie dla lekarza implantologa. Planując  leczenie w takich przypadkach należy wziąć pod uwagę kilka aspektów.

Po pierwsze – stan ogólny pacjenta. Jeżeli leczy się on z jakiegoś powodu /co u osób starszych zdarza się dość często/- musimy mieć informację od lekarza prowadzącego, czy nie ma przeciwwskazań do zabiegu chirurgicznego.

Po drugie – należy wykonać odpowiednią diagnostykę. Badanie za pomocą tomografii komputerowej pozwoli na dokładne określenie stanu kości i możliwości implantacji.

Z reguły u starszych pacjentów nie wykonuje się zabiegów regeneracyjnych, a wykorzystuje się zachowane tkanki. Dlatego tez często obszary implantacji ograniczone są  do odcinków przednich szczęk, a w odbudowie protetycznej wykorzystuje się tzw. różową estetykę, czyli materiał imitujący dziąsła pacjenta.

Po trzecie – należy ocenić możliwości wykonywania przez pacjenta zabiegów higienicznych. W przypadkach, kiedy możliwości manualne pacjenta są wystarczające do manipulacji m.in. nitką dentystyczną lub specjalnymi szczoteczkami „choinkowymi” w przestrzeniach pomiędzy przęsłem mostu a dziąsłami – wtedy można wykonać pracę nie wyjmowaną /np. protezo- most przykręcany/.

Kiedy jednak pacjent ma trudności z przeprowadzaniem zabiegów higienizacyjnych – znacznie lepszym rozwiązaniem jest wykonanie protezy na systemie zatrzasków /np. lokatorów/, dzięki którym utrzymanie pracy protetycznej w ustach będzie bardzo dobre, a jednocześnie zapewni możliwość jej wyjęcia  i dokładnego oczyszczenia.

Podsumowując – u osób starszych zakłada się implanty, uwzględniając warunki anatomiczne, stan pacjenta i możliwości wykonywania przez niego zabiegów higienizacyjnych.

Trudno mówić o czymś, czego się nie widzi. Generalnie – stany zapalne przy implantach (tzw. zapalenia okołowszczepowe, zwane też periimplantitis), to sprawy skomplikowane i trudne do leczenia. Każdy przypadek musi być analizowany indywidualnie.

Przede wszystkim należy bardzo dobrze zdiagnozować problem, a potem wdrożyć odpowiednie postępowanie, począwszy od zabiegów higienicznych, z użyciem odpowiednich preparatów i instrumentów. Po nim najczęściej dochodzi do skomplikowanych procedur chirurgicznych, a kończy się z reguły korektą uzupełnienia protetycznego (korony, mostu).

Jedną z najczęstszych przyczyn występowania zapaleń wokół implantów jest odkładanie się płytki bakteryjnej w wyniku niedostatecznej higieny jamy ustnej.

Dlatego też najlepszym sposobem na pozbycie się problemów jest profilaktyka. Odpowiednia higiena,systematyczne wizyty kontrolne u lekarza.

Nasze Centrum,we współpracy ze szwajcarską Camlog Foundation oraz naukowcami z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i Politechniki Warszawskiej, prowadzi bardzo zaawansowane badania nad zastosowaniem nowej metody leczenia implantoprotetycznego, które może w znaczący sposób wpłynąć na zapobiegania występowania zapaleń wokół implantów.

Więcej informacji o nowej metodzie już wkrótce na naszej stronie.

Bakterie wniknęły w szczelinę pomiędzy dziąsło i łącznik
i spowodowały stan zapalny wokół implantu, niszcząc jego połączenie z kością.

Coraz cześciej mówi się, że gabinety stomatologiczne posiadają system CAD/CAM.

Co to właściwie jest? Nazwa CAD/CAM powstała z połączenia dwóch skrótów:

CAD/Computer Aided Design/ – komputerowe wspomaganie projektowania

CAM/Computer Aided Manufacturing/ – komputerowe wspomaganie wytwarzania.

Jak to wygląda w praktyce?

Lekarz pobiera wycisk tradycyjną metodą lub, jeśli jest taka możliwość ( w zależności od rodzaju ubytku), skanuje specjalną kamerą wewnątrzustną opracowany ubytek. Następnie technik dentystyczny projektuje w komputerze, dzięki systemowi CAD (do projektowania), odbudowę protetyczną (np. korony, licówki, mosty), a następnie przesyła ją do specjalnie dostosowanej obrabiarki (system CAM), która wycina odbudowę.

Kolejnym etapem jest charakteryzacja wykonanej odbudowy przez technika (np. nałożenie glazury). Po tej czynności można już oddać pracę pacjentowi.

Dzięki systemowi CEREC, który jest na wyposażeniu  Pracowni Ceramicznej mieszczącej się w naszej klinice, możemy w krótkim czasie, nawet w ciągu kilku godzin (w zależności od rodzaju pracy) wykonać odbudowę i zacementować ją w ustach pacjenta.

fot.: Sirona

Powodzenie uzupełniania brakujących zębów za pomocą implantów zależy od kilku czynników.
Jednymi z najważniejszych są prawidłowa diagnostyka i odpowiednie zaplanowanie zabiegu.
Poniżej przedstawiamy zestaw 10 pytań, które powinno się zadać lekarzowi podczas wizyty konsultacyjnej, przed rozpoczęciem leczenia za pomocą implantów. Jeśli odpowiedzi bedą na „TAK” – wtedy będzie wiadome, że zostało zrobione maksymalnie dużo, aby leczenie zakończyło sie powodzeniem a dalsza opieka nad pacjentem będzie prowadzona w odpowiedni sposób.

1. Czy mój stan zdrowia pozwala na rozpatrywanie uzupełniania brakujących zębów za pomoca implantów ?
2. Czy będzie u mnie wykonane badanie tomografii komputerowej celem zaplanowania miejsca wprowadzenia implantów?
3. Czy na podstawie badania tomograficznego można określić, że istnieją odpowiednie warunki do założenia implantów ?
4. Czy w przypadku konieczności wykonania zabiegu korekcyjnego na kości lub tkankach miękkich lekarz posiada odpowiednie kwalifikacje do wykonania takiego zabiegu ?
5. Czy w czasie zabiegu zostanie zastosowany szablon chirurgiczny do pozycjonowania implantów ?
6. Czy przed rozpoczęsciem leczenia zostanie przedstawiony na piśmie plan leczenia wraz z cenami za poszczególne etapy ?
7. Czy podczas okresu wgajania implantu bedzie możliwy szybki kontakt z lekarzem lub placówką, w której zalożono implant /w przypadku wystapienia problemu/?
8. Czy na planowane uzupełnienie brakującego zęba/ zębów w oparciu o,implanty jest udzielana gwarancja ?
9. Czy gwarancja wraz z jej warunkami bedzie na piśmie ?
10. Czy po zakończeniu odbudowy protetycznej bedą wymagane okresowe wizyty kontrolne ?

Ostatnio spotkałem się z zarzutem niepotrzebnego wykonywania badania tomografii cyfrowej zamiast pantomogramu.

Pantomogram szczęk jeszcze do niedawna był badaniem podstawowym do oceny układu zębowego. Wynikało to przede wszystkim z małej dostępności innej diagnostyki – tomografii komputerowej. Dodatkowo – jeszcze kilkanaście lat temu istniała możliwość wykonywania tylko tzw. tomografii spiralnej, charakteryzującej się m.in. dużą dawką napromieniania.

Od czasu wprowadzenia tomografii stożkowej sytuacja uległa diametralnej zmianie. I to z kilku powodów.

Po pierwsze – dawka promieniowania w badaniu tomografii stożkowej porównywalna jest z dawką, jaką otrzymuje pacjent podczas wykonywania pantomogramu.

Po drugie – należy pamiętać, że obraz poantomograficzny jest „płaski”, pokazuje tylko jedną z wielu warstw struktur przestrzennych, jakimi są nasze szczęki, zatoki, czy stawy skroniowo – żuchwowe. W jaki więc sposób można zaplanować założenie implantu, który jest przecież elementem przestrzennym na podstawie płaskiego obrazu, jakim jest pantomogram ? Jeśli ktoś podejmie się takiego planowania i nie będzie powikłań, oznaczać to będzie tylko, że miał szczęście, ale że nie zaplanował w prawidłowy sposób całego leczenia. Tomografia to badanie trójwymiarowe, gdzie mamy możliwość oceny każdego przekroju warstwami co 0,2 mm.

Po trzecie – coraz więcej systemów tomografii stożkowej, jakie są obecnie dostępne na rynku, posiadają specjalne oprogramowania do planowania leczenia z wykorzystaniem implantów.

Po czwarte – również inne „problemy dentystyczne” mogą być przeoczone z powodu nie wykrycia ich na badaniu pantomograficznym. W załączeniu taki przykład – młody mężczyzna zgłosił się do nas z powodu dolegliwości „szóstki” dolnej po stronie lewej. Badanie pantomograficzne wykazało tylko , że ten ząb był przeleczony kanałowo i jeden z kanałów nie został wypełniony do końca. Dlatego też wstępnie zakwalifikowano pacjenta do ponownego przeleczenia zęba. Jednak celem dokładnej diagnostyki postanowiono wykonać tomografie stożkową. I co się okazało ? Na poziomie „szóstki” i dodatkowo „piątki” duża torbiel, uciskająca już na kanał nerwu, niszcząca mocno  kość.

Oczywiście leczenie zastało całkowicie zmienione, ale dzięki temu ząb udało się uratować. Dlatego   odpowiedź na  pytanie – czy do oceny układu zębowego pantomogram czy tomografia stożkowa – powinna być jednoznaczna – zawsze tomografia.

1. Pantomogram szczęk – „szóstka” dolna lewa /na fot po prawej/ – widoczny nie doleczony kanałowo korzeń przyśrodkowy /brak widocznego 2-go kanału w tym korzeniu/, na wykonanym rtg nie stwierdza się zmian kostnych przy korzeniach.

2. Obraz warstw tomografii stożkowej – widoczna rozległa torbiel, dochodząca do kanału nerwu.

Na to pytanie odpowiem na przykładzie opisu przypadku Pana Zenona.

Pan Zenon zgłosił się do nas w 1997 roku z brakami zębowymi w obu szczękach. W szczęce górnej założyłem 5 implantów, na których, po okresie wgajania,  założono korony. W dolnej szczęce pan Zenon postanowił uzupełnić braki zębów za pomocą mostów, któ zostały wykonane w innym gabinecie.

Po 17 latach pacjent zgłosił sie do mnie z powodu problemu z dwójką i trójką po stronie lewej w górnej szczęce oraz z ruszających się mostami w szczęce dolnej.

Górne zęby już są w trakcie leczenia, natomiast wokół zębów pod mostami wystąpiły duże ubytki kostne, co kwalifikuje je do usunięcia, regeneracji kości, a następnie założenia implantów.

Cały proces leczenia będzie trwał kilka miesięcy. Natomiast w szczęce górnej implanty umocowane w kości prawidłowo, korony estetyczne, jednym słowem – wszystko OK.
Myślę, że odpowiedź na pytanie Implanty czy mosty już wszyscy znamy.

Przede wszystkim należy wystrzegać się jedzenia twardych pokarmów. Bezpośrednio po zabiegu dieta półpłynna, następnie miękka aż do zdjęcia szwów. A nawet czasem dłużej, w przypadku kiedy zakładany jest implant i natychmiastowo wykonywana na nim korona tymczasowa. Również wprzypadku zabiegów implantacji z regeneracją tkanki kostnej dieta pod postacią spożywania miękkich pokarmów powinna być utrzymana do ok. 4-6 tyg. Jednak równie ważna jak dieta jest odpowiednia higiena jamy ustnej.

Płukanie odpowiednimi płynami do jamy ustnej, używanie miękkiej szczoteczki bezpośrednio po zabiegu są elementami mającymi duży wpływ na proces gojenia. Pamiętajmy, że pokarmy miękkie,papkowate, łatwiej przylegają do szwów, tymczasowych uzupełnień,a także własnych zębów, a przez to również mogą powodować namnażanie się flory bakteryjnej. Aby ułatwić Państwu prawidłowe czyszczenie Nasi Pacjenci, w ramach Pakietu Implantologicznego, otrzymują zestaw higienizacyjny do prawidłowej pielęgnacji jamy ustnej.

Zdecydowanie tak.

Po pierwsze – z reguły nie śpimy, kiedy następnego dnia mamy mieć zabieg założenia implantów. I nic się na to nie poradzi. Po prostu stres. U jednych większy, u innych mniejszy. Ale strach ma wielkie oczy. Zabieg założenia implantów jest niebolesny i nie musi być traumą pamiętaną przez Pacjenta do końca życia.

A za to po założeniu… W zależności od rozległości zabiegu – od 0 do 2 tabletek przeciwbólowych z reguły wystarcza, aby spokojnie przespać noc.

Natomiast znacznie poważniejsze są sytuacje, kiedy nie mamy zębów, a w ich miejsce wykonane są protezy ruchome. Często są to uzupełnienia mało stabilne. Wtedy najbezpieczniej wyjmować je na noc. Powoduje to duży dyskomfort. Świadomość braku uzębienia i konieczności „wkładania zębów na noc do szklanki” wywołuje reakcje zdecydowanie negatywne. I mowa tu nie tylko o osobach z całkowitym bezzębiem, u których szczególnie dolna proteza ma z reguły bardzo słabą stabilizację. Znane są również sytuacje, kiedy niewielka protezka, uzupełniająca 1 lub 2 zęby została połknięta w czasie snu przez pacjenta. Klamra, która miała przytrzymywać protezkę do zęba, wbiła się w śluzówkę żołądka na tyle mocno, że nie można było wyjąć uzupełnienia za pomocą gastroskopu, tylko potrzebne było przeprowadzenie regularnej operacji z otwieraniem powłok brzusznych. Jest to oczywiście sytuacja ekstremalna, ale „z życia wzięta”.

Dlatego też, aby unikać tego rodzaju stresów i przygód oraz „spać spokojnie” – nie śnijmy o implantach, tylko po prostu je załóżmy i odbudujmy zęby na tyle komfortowo, żeby móc uśmiechać się również przez sen. Tym bardziej, że możemy to teraz zrobić szybciej, skuteczniej i bezpieczniej korzystając z Metody dr Awiłło dostępnej w ramach Pakietu implantologicznego.

Teoretycznie, czyli zgodnie z literą prawa – tak.  Jednak praktycznie – proponowałbym dowiedzieć się więcej o lekarzu, który zajmuje się tą dziedziną stomatologii. Przede wszystkim, czy brał udział w szkoleniach, kursach implantologicznych. Ten, który posiadł wiedzę poprzez szkolenia z reguły przedstawia dyplomy , certyfikaty.  W przypadku chirurga dobrze byłoby zerknąć, czy posiada zaświadczenia o odbytych szkoleniach z tematów „pobocznych”, jednak  ściśle związanych z tematyka implantologiczną. Np. podnoszenie dna zatok szczękowych /tzw. sinus lift/, zabiegi rekonstrukcyjne w zakresie tkanki kostnej czy też zabiegi plastyki tkanek miękkich. Dotyczy to także lekarzy zajmujących się odbudową protetyczną.

Pewnego rodzaju gwarantem jakości oferowanych usług są także tzw. Certyfikaty Umiejętności w zakresie Implantologia, przyznawane przez towarzystwa naukowe. Osoba posiadająca taki certyfikat musi wykazać się wiedzą zarówno teoretyczną, jak i praktyczną.

Krótko mówiąc – każdy lekarz aby być na bieżąco w dziedzinie, którą się zajmuje, musi stale się dokształcać. Ten kto stoi w miejscu – ten się cofa. Ten zawód już tak ma.

Podstawowym kryterium jest ilość i kształt kości w miejscach brakujących zębów, które można ustalić jedynie na podstawie  badania diagnostycznego – komputerowej tomografii stożkowej. W oparciu o to badanie można wybrać z „biblioteki implantów” odpowiednią długość i średnicę, optymalną w danym miejscu. Dzięki odpowiedniemu programowi komputerowemu możliwe jest bardzo precyzyjne ustalenie miejsca przyszłych koron, a tym samym określenie miejsca i kierunku założenia implantów.

Poniższe zdjęcia z tomografii komputerowej pokazują przykłady planowania implantacji.

To zależy przede wszystkim od rodzaju przyszłego uzupełnienia. Jeśli ma to być proteza ruchoma wsparta na implantach, to w szczęce górnej należy założyć minimum 4 implant, a w szczęce dolnej czyli żuchwie – 2 implanty. W takich wypadkach na implantach, po ich wgojeniu, montuje się z reguły specjalne zatrzaski, tzw. lokatory, które łączą się z teflonowymi wkładkami zamocowanymi w protezie. Różnica w minimalnej ilości implantów, jakie należy założyć w szczęce górnej /4/ i dolnej /2/ wynika z gęstości tkanki kostnej. Kość w szczęce górnej jest znacznie rzadsza i zbyt mała ilość implantów mogłaby doprowadzić do ich dezintegracji w czasie codziennego użytkowania.

Jednocześnie, korzystając ze specjalnej techniki, tzw. All-on-4, można po założeniu tylko 4 implantów / zarówno w szczęce jak i w żuchwie/ wykonać stałe odbudowy, tzw. protezo-mosty.

Często pacjenci pytają się, jakie korony na implantach są lepsze – cementowane czy przykręcane ?

Część lekarzy preferuje korony przykręcane, część – cementowane. Jak zwykle – szkoła „falenicka” i szkoła „otwocka”.  A poważnie mówiąc – każda z tych metod ma swoje wady i zalety.
Korony przykręcane – ich zaletą jest możliwość odkręcenia, w przypadku wystąpienia problemu
/np. odpryśnięcie porcelany/. I taka naprawdę jest to jedyny plus takiej pracy. Czasami korony przykręcane wykonuje się także, kiedy może wystąpić problem z jej zacementowaniem /korona krótka z powodu małej odległości do zęba przeciwstawnego/. W przypadkach koron przykręcanych ich zdjęcie wiąże się w 99% przypadków ze zdjęciem również łącznika, czyli elementu łączącego implant z koroną.

Poza tym, w koronach przykręcanych zawsze istnieje otwór , przez który są one mocowane do implantu. Otwór ten zamyka się różnymi materiałami /cementy tymczasowe, kompozyty/, jednak nigdy nie jest to porcelana.

W przypadku koron cementowanych łącznik  jest zakładany tylko jeden raz, bez konieczności jego zdejmowania. Jest to o tyle ważne, że np. w metodzie którą preferujemy w naszym Centrum ( a taka jest też obecnie tendencja na świecie), łączniki zakłada się jak najszybciej po odsłonięciu implantu. Dzięki temu minimalizujemy możliwość powstawania stanów zapalnych wokół implantów (tzw. profilaktyka zapaleń okołowszczepowych). A w przypadku wystąpienia problemów z odbudową protetyczną – lepiej wykonać nową koronę, a łącznik pozostawić na swoim miejscu.

Tak, istnieje taka możliwość. Jest to tzw. technika bezpłatowa (ang. flapless technique). Jednak aby ją zastosować, musi był spełnione kilka warunków.

–    badaniem diagnostycznym musi być zawsze tomografia, czyli obrazowanie trójwymiarowe

–    na podstawie tomografii musi być wykonany zawsze szablon chirurgiczny

–    technikę bezpłatową stosujemy w przypadkach, kiedy istnieją bardzo dobre warunki anatomiczne, czyli ilość tkanki kostnej jest odpowiednia do bezpiecznego założenia implantu.

W metodzie tej istotna jest także gęstość tkanki kostnej, bowiem z reguły wykonuje się tu natychmiastową, tymczasowa odbudowę protetyczną – koronę lub most.

O zastosowaniu takiego postępowania decyduje zawsze lekarz, po uwzględnieniu wszystkich, wymienionych powyżej, elementów.

Często spotykamy się z opinią (głoszona również niestety przez część dentystów), że trójwymiarowe badanie za pomocą tomografii stożkowej jest zbędne, bowiem „wystarczy dobre zdjęcie pantomograficzne”. Nic bardziej mylnego. Pantomogram to obraz płaski, który pokazuje tylko jedną z warstw, nie uwidaczniając struktur głębiej położonych.

A oto przykład. Pacjent został skierowany przez lekarza dentystę z powodu „zmian przy korzeniach dolnego trzonowca”.

Po wykonaniu tego rtg usłyszał, że ząb źle leczony kanałowo należy przeleczyć ponownie, a następnie wykonać zabieg resekcji, czyli obcięcia samych wierzchołków korzeni, z jednoczesnym usunięciem zmian zapalnych, a ząb „pozostanie jeszcze na długo”.

W naszym Centrum, mając doświadczenie w tego typu przypadkach, zdecydowaliśmy o wykonaniu badania stożkowej tomografii komputerowej. Poniżej wynik.

Bardzo duży ubytek kości wokół korzeni, kwalifikujący ząb do usunięcia oraz wykonania zabiegu regeneracji tkanki kostnej. Po ok. 3-4 miesiącach możliwa implantacja.

Mając obecnie narzędzia do dokładnej diagnostyki nie należy  zbyt pochopnie decydować  o leczeniu, ale wykorzystać wszystkie możliwości, aby postawić odpowiednią diagnozę.

Ubytki kości wokół implantów, spowodowane najczęściej stanami zapalnymi, są jednymi z najtrudniejszych do leczenia. Nie ma jednej skutecznej metody ratowania implantów w przypadku wystąpienia zapalenia okołowszczepowego (tzw. periimplantitis). Zdarzają sie sytuacje, kiedy brak kości wokół implantu jest tak duży, że nadaje się on (implant) tylko do usunięcia. Kiedy jednak jeszcze utrzymuje się stabilizacja implantu, wtedy można podjąć próbę leczenia. Pierwszy etap to odpowiednia diagnostyka i próba znalezienia przyczyny takiego stanu rzeczy. Bardzo często powodem występowania stanów zapalnych przy implantach jest nieodpowiednia higiena jamy ustnej. Dlatego tak bardzo ważne jest dbanie o czystość naszych zębów. Codzienne, przynajmniej dwukrotne szczotkowanie, używanie nitki dentystycznej, znacznie poprawią higienę.

Również profesjonalne zabiegi higienizacyjne są pierwszym etapem leczenia. W tym celu wykorzystuje się m.in. urządzenie do głębokiego czyszczenia powierzchni implantów  (Perioclean)oraz tzw. dezynfekcjęfotoaktywną

Kolejny etap to zabioeg chirurgiczny, z użyciem materiałów przeszczepowych, wypełnienie ubytku kości, zabezpieczenie. Bardzo często w takich przypadkach zdejmuje się używane dotychczas uzupełnienie protetyczne, aż do czasu całkowitego wygojenia.

Należy jednak pamiętać, że zabiegi leczenia zapaleń okołowszczepowych to postępowanie zawsze indywidualne, do którego nie  można zastosować jednakowego schematu.

Stan przed wypełnieniem ubytku kości:

Stan po wypełnieniu ubytku kości:

Kolejny przykład niedoskonałości badania pantomograficznego. Pacjent skierowany celem uzupełnienia braków zębowych. Na podstawie pantomogramu zaplanowano usunięcie korzeni w dolnej szczęce po str. prawej, natomiast w szczęce górnej 4 implanty w miejscach przedtrzonowców.

Zęby trzonowe postanowiono pozostawić, planując wykonanie na nich koron. Celem dokładnej diagnostyki wykonano badanie stożkowej tomografii komputerowej. I okazało się, że obraz odbiega całkowicie od tego, co pokazywał pantomogram.

Obydwa trzonowce górne do usunięcia ze względu na rozległe ubytki kostne wokół korzeni. W dolnej szczęce, poniżej korzeni, rozległa torbiel , dochodząca do kanału nerwu zębodołowego dolnego, co kwalifikuje pacjenta do specjalistycznego leczenia chirurgicznego.

Dlatego odpowiedź na pytanie – pantomogram czy tomografia, powinna być jednoznaczna i nie budząca wątpliwości – T A K zawsze warto wykonać badanie stożkowej tomografii komputerowej!

Istotne byłoby tu wyjaśnienie z Pani lekarzem, czy jest to cena tylko za koronę, czy też za koronę i tzw. łącznik, czyli element pomiędzy implantem i koroną. Bez tego elementu niemożliwe jest połączenie  korony z implantem.

Istnieje przynajmniej kilka typów łączników. Mogą być standardowe, czyli wykonane w fabryce, które technik przystosowuje do warunków pacjenta. Jednak znacznie korzystniejszym jest wykonanie tzw. łącznika indywidualnego, odpowiadającego dokładnie warunkom anatomicznym.

W naszym Centrum preferujemy wykonywanie tzw. łączników hybrydowych, gdzie część kontaktująca się z implantem wykonana jest z tytanu, a pozostała, wystająca nad dziąsło, z cyrkonu – materiału bardzo „przyjaznego” dla tkanek, a jednocześnie pozwalającego na optymalne wykorzystanie możliwości estetycznych wykonanej korony. A różnica w kosztach pomiędzy koroną na zębie własnym a implancie to właśnie koszt łącznika.

Fot.1: łacznik standardowy.

Fot.2: łącznik hybrydowy z koroną

Zabiegi higieniczne są jedną z podstaw długotrwałego utrzymania implantów. Brak prawidłowej higieny jamy ustnej jest jednym z powodów występowania stanów zapalnych, tzw. zapaleń okołowszczepowych (periimplantitis).  Bywają  pacjenci , którzy uważają, że zapłacenie kilkunastu czy nawet więcej tysięcy złotych za uzupełnienie zębów za pomocą implantów zwalnia ich z dbania o wykonaną pracę.  To tak samo, jak byśmy kupili bardzo drogi samochód i uważali, że w takim przypadku zbędne są badania kontrolne pojazdu, a my możemy nasze auto traktować w sposób dowolny, kompletnie o nie nie dbając.

Osad nazębny, płytka bakteryjna, a w konsekwencji kamień nazębny, powodują stany zapalne dziąseł , a poprzez poszerzoną wskutek tego szczelinę przy łączniku protetycznym bakterie wnikają wzdłuż implantu. Może to doprowadzić do znacznych ubytków kości, co w konsekwencji doprowadza do utraty implantu. Podobne mechanizmy występują przy zębach własnych.

Dlatego tak ważne są wizyty kontrolne oraz zabiegi higienizacyjne. Profesjonalnie oczyszczone przed zabiegiem zęby pozwalają na ocenę tkanek miękkich wokół implantów. Można także w tym momencie ocenić stan pozostałych zębów oraz wykryć ewentualne patologie jak np. próchnica.

Nie można tez zapominać o prawidłowej,  codziennej higienie jamy ustnej.

Jest to pogląd dość mocno rozpowszechniony, że kiedy jest gorąco, to nie należy zakładać implantów, z powodu możliwości występowania „silnego opuchnięcia”.

Jeśli pacjentka na drugi dzień po zabiegu pójdzie na plażę i w pełnym słońcu będzie chciała przyciemnić swoją karnację, wtedy rzeczywiście może dojść do nawet znacznego obrzmienia tkanek okolicy operowanej. Jeśli jednak są  spełniane wszelkie zalecenia pozabiegowe, przebieg procesu gojenia jest taki sam w lecie jak i w zimie.

Aby zminimalizować „efekty uboczne”, należy przestrzegać kilku zasad.

Bezpośrednio po zabiegu implantacji, szczególnie z zastosowaniem regeneracji tkanek, przeszczepów, stosowania biomateriałów – należy schłodzić okolicę operowaną. Schłodzić, a nie „zamrozić”.

Zakładanie bardzo zimnych okładów powoduje znaczne ograniczenie przepływu krwi i chłonki przez okolice operowaną, a po usunięciu opatrunku następuje gwałtowny powrót krążenia, co z kolei może objawiać się silnym obrzękiem tkanek. Dlatego tak istotne jest chłodzenie.

W naszym Centrum posiadamy do tego celu urządzenie pod nazwą HILOTHERM. Bezpośrednio po zabiegu pacjent ma zakładaną specjalną maskę, w której przez system kanalików przepływa woda o temperaturze 16 stopni. Temperatura ta jest stale utrzymywana przez komputer zainstalowany w urządzeniu. Po takim seansie, trwającym ( w zależności od rozległości zabiegu) od 20 do 40 min, efekt w postaci obrzmienia tkanek jest zdecydowanie mniejszy.

W domu pacjent powinien przykładać także okłady chłodne. Służą do tego celu specjalne opatrunki (tzw. cold pack), która można kupić w aptece. Można także przykładać lód w kostkach, włożony do plastikowej torebki. Jednak w obu przypadkach takie opatrunki należy przykładać przez ściereczkę, aby okład był chłodny, a nie zimny.
Przez pierwsze 3 doby należy spać w głową ułożona wyżej, nie na płasko.

Pokarmy – w dniu po zabiegu zaleca się dietę płynną i półpłynną, letnią bądź chłodną. Wskazane są lody. Dieta półpłynna i miękka powinna być utrzymana przez pierwsze dni, do czasu zdjęcia szwów.
Przez tydzień po zabiegu należy unikać silnego nasłonecznienia. Spacery tak, plaża nie.
To tylko 5 zaleceń. Kiedy jednak będziemy się do nich stosowali – możemy mieć zakładane implanty o każdej porze roku.

Fot. Stosowane w CSI DR KRZYSZTOF AWIŁŁO urządzenie HILOTHERM zmniejsza pozabiegowe obrzmienie tkanek.

Zabiegi implantologiczne to specyficzne czynności przeprowadzane w gabinetach stomatologicznych. Powinny w tym uczestniczyć osoby o odpowiedniej wiedzy i umiejętnościach. Moim zdaniem mogą to być tylko dyplomowane higienistki lub pielęgniarki, bowiem posiadają odpowiednią wiedzę i wykształcenie w tym kierunku.

W naszym Centrum przy zabiegach implantologicznych asystują 2 osobą (higienistki lub pielęgniarki). Pierwsza z nich to tzw. asysta czysta, czyli osoba asystująca bezpośrednio przy pacjencie. Druga  asystentka z kolei zajmuje się podawaniem potrzebnych instrumentów, implantów, przełączaniem urządzeń typu wiertarka chirurgiczna, urządzenie ultradźwiękowe do plastyki kostnej, wymianą ampułek znieczulenia itp. Asystentki także odpowiadają za przygotowanie całego instrumentarium do zabiegu, jego sterylizację, wprowadzenie danych z pakietów sterylizacyjnych do dokumentacji pacjenta itp.

Reasumując – bez profesjonalnej asysty niemożna przeprowadzać prawidłowo zabiegów implantologicznych.

Fot. Zespół asystentek CSI DR KRZYSZTOF AWIŁŁO z Kierownikiem Medycznym.

Od lewej:

Katarzyna Pawlikowska – lic.pielęgniarka,
Anna Zwolińska – dypl. higienistka stomatologiczna,
Agnieszka Burakowska – dypl. higienistka stomatologiczna,
dr n. med. Krzysztof Awiłło (Kierownik Medyczny),
Ewa Rutkowska – dypl. higienistka stomatologiczna,
Agnieszka Bugaj – dypl. higienistka stomatologiczna,
Karolina Molak – dypl. higienistka stomatologiczna
Pozostała cześć zespołu asystentek to (brak na zdjęciu):
Katarzyna Domańska-Izdebska – dypl. higienistka stomatologiczna/mgr zdrowia publicznego,
Marzena Kuźba – dyp. pielęgniarka.

Implantologia to nauka. A jak każda nauka – nigdy nie ma jej końca. Rozwija się stale, doskonaląc zarówno produkty jak i metody leczenia. W implantologii, a właściwie – implantoprotetyce, jest jeszcze dużo do zrobienia. Nie znaczy to, że obecne materiały są złe. Po prostu ich udoskonalanie, coraz precyzyjniejsze techniki diagnostyczne i chirurgiczne, prowadzą do jeszcze lepszych i przewidywalnych wyników. Tego wszystkiego uczymy się właśnie na kongresach, sympozjach czy kursach. Nie jest to na pewno czas stracony. A w nauce, wiadomo – kto stoi w miejscu ten się cofa.

Nawet najlepiej odbudowane zęby na implantach mogą ulec zniszczeniu w wyniku nieodpowiedniego zachowania pacjenta. Jednym z głównych elementów wpływających na sukces leczenia jest idealna higiena jamy ustnej. Jest za nią w 100% odpowiedzialny pacjent. Codzienne, bardzo dokładne mycie zębów, używanie odpowiednich szczoteczek, nici dentystycznych, skutecznie utrzymują odpowiedni poziom higieny. Nie zwalnia to jednak pacjenta przed regularnymi kontrolami u dentysty. Minimum 1 raz na 6 miesięcy. Podczas takiej wizyty oceniany jest nie tylko stan implantów i założonych na nich koron, ale także inne zęby i dziąsła. Należy poddawać się także regularnym zabiegom higienizacji.

Jeśli pacjent nie zgłasza się na wizyty kontrolne – traci gwarancję, a w przypadku wystąpienia problemu ( związanego na przykład ze złą higieną jamy ustnej) musi ponieść często wysokie koszty leczenia.

Zabieg implantacji musi być traktowany jak każdy inny zabieg chirurgiczny. Dlatego też  w przypadkach „czystych implantacji”, czyli w dobrych warunkach anatomicznych, wysiłek fizyczny ( w tym również biegi) powinno się odroczyć na ok. 2-3 tygodnie. Jeśli przeprowadzamy zabiegi implantacji z jednoczesną regeneracja tkanek, wtedy czas bez intensywnego wysiłku fizycznego powinien być wydłużony do ok. 6 tygodni. Szczególnie dotyczy to zabiegów z użyciem tzw. biomateriałów, póżniej Pacjent będzie mógł ukończyć bieg na 10 km, półmaraton czy nawet maraton z pełnym uśmiechem.

Wszystko zależy od warunków anatomicznych. I to dotyczy nie tylko pacjentów przyjezdnych, ale także „miejscowych”. W przypadku dobrych warunków kostnych, kiedy nie ma potrzeby wykonywania dodatkowych zabiegów regeneracji, można założyć implanty Zimmer Trabecular, których unikalna budowa pozwala na wykonanie odbudowy protetycznej, czyli korony już po 2-3 tygodniach. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu specjalnej tantalowej siateczki w środkowej części implantu, dzięki czemu kość łączy się z implantem już po kilku dniach od wszczepienia. Decyzja odnośnie takiego postępowania musi być jednak podjęta po wnikliwej diagnostyce i dokładnym zaplanowaniu leczenia.

Więcej informacji o implantach Zimmer Trabcecular znajdziecie Państwo na naszej stronie

Poniżej zdjęcia dokumentujące odbudowę protetyczną wykonaną w naszym Centrum w ciągu 4 tygodni po natychmiastowej implantacji:

Tym razem odpowiedź w formie filmu:

Przy prawidłowym postępowaniu chirurgiczno – protetycznym odpowiedni efekt zarówno funkcjonalny jak i estetyczny można utrzymać przez wiele lat. Podstawą jest dbanie przez pacjenta o odpowiednią higienę jamy ustnej. Istotne są także okresowe kontrole implantologiczne, na których sprawdzany jest nie tylko „ząb na implancie”, ale też pozostałe zęby i ogólny stan jamy ustnej.  Przy prawidłowej higienie jamy ustnej oraz odpowiednio często przeprowadzanych kontrolach efekt  jest taki jak na  zdjęciach poniżej.

Regeneracja tkanki kostnej to proces powolny. Jej czas uzależniony jest między innymi od rozległości ubytku, rodzaju materiału użytego do regeneracji, a także tzw. technik wspomagających. I taką właśnie metodą, przyspieszającą wgajanie przeszczepu jest zastosowanie fibryny bogatopłytkowej /PRF – Platelet Rich Fibrin/. Uzyskujemy ją z krwi pacjentka, która pobierana jest bezpośrednio przed zabiegiem, a następnie odwirowywana w specjalnej, przystosowanej do tego celu wirówce. Po odwirowaniu uzyskujemy właśnie żel fibrynowy, w którym zawarte są tzw. czynniki wzrostu, czyli elementy poprawiające jakość przeszczepu a także przyspieszające jego wgajanie. Do uzyskania odpowiedniej ilości żelu fibrynowego do średniej wielkości regeneracji wystarczy tylko pobranie ok. 15 ml krwi.

Regeneracja z użyciem fibryny bogatopłytkowej jest już powszechnie uznaną metodą. W naszym Centrum stosowana do każdego zabiegu regeneracji tkanki kostnej, a także regeneracji i lepszego gojenia tkanek miękkich.

Higiena zębów na implantach nie różni się niczym od tej, jaką powinniśmy stosować na codzień.

Czyli nie ogranicza się do jednej szczoteczki zmienianej co pół roku, a wymaga odpowiednich zarówno przygotowania jak i „oprzyrządowania”.

Przygotowanie to bardzo dokładna instrukcja higieny jamy ustnej, przeprowadzona przez lekarza bądź wykwalifikowaną higienistkę . Metody szczotkowania, nitkowania przestrzeni międzyzębowych, odpowiednie stosowanie irygatora. To także wskazanie jakie szczoteczki powinny być używane. W naszym Centrum każdy pacjent, poza instrukcją higieny, otrzymuje profesjonalny zestaw do czyszczenia już po zabiegu założenia implantu.

Bardzo ważne są także regularne zabiegi higienizacyjne oraz okresowe kontrole. I dotyczą one nie tylko implantów, ale przeglądana jest cała jamą ustna. W codziennym zabieganiu pacjenci często zapominają o konieczności wizyt kontrolnych. Dlatego dobrym zwyczajem jest pilnowanie tego przez gabinet, pod którego opieką pacjent się znajduje.

Fot.: Po wszczepieniu implantu w ramach pakietu implantologinczego, każdy Pacjent otrzymuje zestaw higienizacyjny, który ułatwi utrzymanie prawidłowej higieny jamy ustnej.